Iz dubrovačkog leksika

Abstract

Raspravljajući davne 1931. godine o nekim apelativima iz starog dubrovačkog vokabulara pok. Petar Skok je predložio još uvijek valjane etimologije za nekoliko naziva koji se odnose na žensku nošnju i nakit a upotrebljavali su se u Dubrovniku krajem srednjeg i početkom novog vijeka. Tako se, između ostaloga, pozabavio s riječju kličak koju izvori bilježe ondašnjom talijanskom ortografijom kao cliçach i sl. (u značenju, o kome niže, koje ARj. ne pozna) i njenim clubrovačkoromanskim (raguzejskim) pendantom čiji nam glasovni oblik nije, doduše, dokumentiran ali bi se mogao rekonstruirati na osnovu dokumentiranih oblika u drugim jezicima (srednjovjekovnolatinski riguletum, clubrovački kolonijalni mletački riguleto i regoleto i dubrovački naučeni toskanski rigoletto).